مرحله 1: ذهن آگاهی را تمرین کنید

ذهن آگاهی تمرین حضور و آگاهی از افکار، احساسات و محیط اطراف است. این می‌تواند به شما کمک کند تا از عادات صحبت کردن خود آگاه تر شوید و یاد بگیرید که آنها را کنترل کنید. سعی کنید تمرینات ذهن آگاهی را در برنامه روزانه خود بگنجانید، مانند مدیتیشن یا تنفس عمیق.

مرحله 2: بیشتر گوش کنید، کمتر صحبت کنید

یکی از موثرترین راه‌ها برای کمتر پرحرف بودن این است که بیشتر گوش کنید و کمتر صحبت کنید. این به معنای توجه به دیگران، پرسیدن سؤال و پاسخ متفکرانه است. گوش دادن فعال را با تمرکز بر فردی که صحبت می کند، حفظ تماس چشمی و اجتناب از حواس پرتی تمرین کنید.

مرحله 3: قبل از صحبت مکث کنید

قبل از صحبت کردن، کمی مکث کنید و به آنچه می خواهید بگویید فکر کنید. این می‌تواند به شما کمک کند که از حرف زدن یا صحبت های تکانشی جلوگیری کنید. چند نفس عمیق بکشید، تا سه بشمارید، یا از عبارت مکثی مانند «فقط یک لحظه» استفاده کنید تا به خودتان فرصت دهید تا افکارتان را جمع آوری کنید.

مرحله 4: از نشانه های غیرکلامی استفاده کنید

نشانه های غیرکلامی میتوانند به شما کمک کنند تا بدون صحبت زیاد ارتباط موثر برقرار کنید. از زبان بدن مانند تکان دادن سر، اشاره و برقراری تماس چشمی استفاده کنید تا نشان دهید که درگیر و علاقه مند به مکالمه هستید.

مرحله 5: سؤالات باز بپرسید

پرسیدن سؤالات باز می‌تواند به شما کمک کند دیگران را بیشتر به صحبت کردن تشویق کنید و از صحبت کردن خودتان بکاهید. به جای پرسیدن سؤالات بله یا خیر، سؤالاتی بپرسید که با چه، چگونه یا چرا شروع می شود تا پاسخ های عمیق تر را تشویق کنید.

مرحله 6: از قطع کردن پرهیز کنید

قطع حرف دیگران باعث می شود آنها احساس بی احترامی کنند و همچنین می‌تواند باعث شود که شما را پرحرف ببینید. قبل از پاسخ دادن، صبر کنید تا دیگران صحبت خود را به پایان برسانند و از قطع صحبت با افکار یا ایده های خود خودداری کنید.

مرحله 7: از عبارات “I” استفاده کنید

استفاده از جملات “من” می‌تواند به شما کمک کند تا افکار و احساسات خود را بدون تسلط بر گفتگو بیان کنید. به جای گفتن «تو همیشه» یا «تو هرگز»، بگو «احساس می‌کنم» یا «فکر می‌کنم» تا مالکیت افکارت را بگیری و از سرزنش خودداری کنی.

مرحله 8: به نوبت

به نوبت با دیگران صحبت کنید تا مکالمه متعادل و محترمانه تری ایجاد کنید. تمرین کنید که منتظر نوبت شما برای صحبت باشید و از صحبت کردن با دیگران خودداری کنید.

مرحله 9: از زبان بدن خود آگاه باشید

زبان بدن شما نیز می‌تواند به پرحرفی شما کمک کند. صاف نشستن، برقراری تماس چشمی و اجتناب از بی قراری یا سایر رفتارهای حواس پرتی را تمرین کنید.

مرحله 10: با یک دوست تمرین کنید

مهارت های جدید خود را با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده تمرین کنید. از آنها بخواهید در مورد عادات صحبت کردن شما به شما بازخورد بدهند و در مورد عادات خود بازخورد ارائه دهند.

مرحله 11: از نسبت گفتگو به گوش دادن استفاده کنید

نسبت مکالمه به گوش دادن را برای خود تنظیم کنید، مانند 3:1 یا 4:1. این بدان معناست که شما باید سه یا چهار بار تا زمانی که صحبت می کنید گوش دهید. این می‌تواند به شما کمک کند تا از عادات صحبت کردن خود آگاه تر شوید و شما را تشویق به گوش دادن بیشتر کند.

مرحله 12: مراقب محیط خود باشید

محیط شما همچنین می‌تواند بر عادات صحبت کردن شما تأثیر بگذارد. از صحبت در محیط های پر سر و صدا یا حواس پرتی خودداری کنید و سعی کنید مکان های آرامی را برای گفتگو پیدا کنید.

مرحله 13: از طنز با دقت استفاده کنید

شوخ طبعی می‌تواند راهی عالی برای ارتباط با دیگران باشد، اما با دقت از آن استفاده کنید. از استفاده از طنز برای تسلط بر گفتگو یا تمسخر دیگران بپرهیزید.

مرحله 14: سپاسگزاری را تمرین کنید

تمرین قدردانی می‌تواند به شما کمک کند تا از جنبه های مثبت زندگی خود بیشتر آگاه شوید و نیاز خود را به صحبت بیش از حد کاهش دهید. سعی کنید یک دفتر خاطرات سپاسگزاری داشته باشید یا قدردانی خود را با دیگران به اشتراک بگذارید.

مرحله 15: به دنبال بازخورد باشید

به دنبال بازخورد دیگران در مورد عادات صحبت کردن خود باشید. از آنها بپرسید که آیا فکر می کنند زیاد صحبت می کنید یا کاری وجود دارد که می‌توانید برای بهبود مهارت های ارتباطی خود انجام دهید. از این بازخورد برای تنظیم رفتار خود و تبدیل شدن به یک ارتباط موثرتر استفاده کنید.